തകർച്ചയുടെ വക്കിലെ ജാർവ്വ ഗോത്രം.

        പി.കെ ഹംസ

              ആരാണ് ജാർവകൾ?

  ആദ്യത്തെ ആധുനിക മനുഷ്യരുടെ അവസാന പിൻഗാമികളാണ് അവർ. എഴുപതിനായിരം വർഷം മുമ്പ് ലോകത്തിലേക്ക് വ്യാപിക്കാനായി  അവർ ആഫ്രിക്ക വിട്ടു. അവരിന്ന് നാനൂറിനടുത്ത് ആളുകളേ ബാക്കിയുളളൂ. അൻപതോളം വ്യക്തികളുള്ള ചെറു സംഘങ്ങളായാണ് അവരിപ്പോൾ താമസിച്ചു പോരുന്നത്. കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൻ ഇന്ത്യയിലെ നമ്മുടെ ആൻഡമാൻനിക്കോബാർ ദ്വീപുകളിൽ താമസിക്കുന്ന, അവസാന ആഫ്രിക്കൻ-ഏഷ്യൻ ജനപഥങ്ങളിലെ അംഗങ്ങളാണ്  ജാർവ്വാ സമൂഹം. അന്തമാൻ ഭാഷയിൽ ജാർവയെന്നാൽ അപരിചിതർ എന്നാണ്. #എംഗ്_എംഗ (മനുഷ്യൻ) എന്നാണ് ജാർവ്വകൾ സ്വയം അവരെ വിളിക്കുന്നത്.  പിഗ്മികളായ അവർ  വേട്ടക്കാരന്റെ ജീവിതശൈലി നയിക്കുന്ന, പതിനായിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളായി പൂർണ്ണമായും ഒറ്റപ്പെട്ടു കഴിയുന്നവരാണ്. അവരെ അർദ്ധ നാടോടികളാണെന്നും പറയാം. വില്ലും അമ്പും കൊണ്ട് പിടിക്കുന്ന കാട്ടു പന്നികൾ, ആമകൾ, ഞണ്ടുകൾ, മത്സ്യം എന്നിവയാണ് ഇവരുടെ ഭക്ഷണത്തിൽ പ്രധാനമായും അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത്. പഴങ്ങൾ, വേരുകൾ, കിഴങ്ങുവർഗ്ഗങ്ങൾ, തേൻ എന്നിവയും അവർ ശേഖരിക്കുന്നു. 

 ജാർവ്വയുടെ ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ച് വളരെക്കുറച്ചേ അറിയൂ. പുറം ലോകത്തോടുള്ള അവരുടെ ശത്രുത അവരെ സംരക്ഷിച്ചുവെങ്കിലും, വലിയ തോതില്‍  അവരുടെ ഭാഷയും സംസ്കാരവും പഠിക്കാൻ  ഏതാണ്ട് ആർക്കും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. വിശ്വാസങ്ങളോ ഭയങ്ങളോ ഇല്ലാതെ, നേതാവോ ശ്രേണിയോ ഇല്ലാതെ ജാർവസമൂഹം സന്തോഷത്തോടെയും സ്വതന്ത്രമായും ജീവിക്കുന്നു എന്നാണ് നരവംശ ശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞത്. ഭാവിയെക്കുറിച്ച് ഊഹിക്കാതെ, ഭൂതകാലത്തെക്കുറിച്ച് പശ്ചാത്തപിക്കാതെ, പ്രകൃതി അവർക്ക് നൽകുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ അവർ സംതൃപ്തരായി ലളിതമായി ജീവിക്കുന്നു. അവർക്കാവശ്യമുള്ളത് മാത്രം വേട്ടയാടുന്നു. അവർ അവരുടെ പരിസ്ഥിതിയെ മാനിക്കുന്നു. അക്രമമോ വിദ്വേഷമോ ഇല്ലാതെ അവർ ഐക്യത്തോടെയാണ് ജീവിക്കുന്നത്. സഹസ്രാബ്ദങ്ങളായി, അവരുടെ ജീവിതം സന്തോഷകരമായി കാത്തുസൂക്ഷിക്കാൻ അവർക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവർ അപ്രത്യക്ഷമായാൽ, നമ്മുടെ പൂർവ്വികരുടെ നേർകണ്ണിയാണ്  എന്നത്തേക്കുമായി നമുക്ക് നഷ്ടപ്പെടുന്നത്. 

   

             

         ഇന്ത്യൻ മഹാസമുദ്രത്തിലെ ആൻഡമാൻ നിക്കോബാർ ദ്വീപുകൾ ഇന്ത്യയുടെ കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശമാണ്. പ്രദേശത്തിന്റെ ഭരണ തലസ്ഥാനവും ഏറ്റവും വലിയ നഗരവുമാണ് പോർട്ട് ബ്ലെയർ. ബംഗാൾ ഉൾക്കടലിനും ആൻഡമാൻ കടലിനുമിടയിൽ മ്യാൻമറിന് (ബർമ) 200 കിലോമീറ്റർ തെക്കായി 204 ദ്വീപുകളാണ് ഈ ദ്വീപസമൂഹത്തിൽ ഉള്ളത്. ദ്വീപുകളിൽ 314,239 ഇന്ത്യൻ നിവാസികളും 420 ജാർവകളുമുണ്ട്. ലോകത്തിലെ അവസാനത്തെ ആഫ്രിക്കൻ-ഏഷ്യൻ ജനതയാണ് ആൻഡമാൻ ദീപുകളിൽ ഒന്നിൽ അവശേഷിക്കുന്നത്. ആ കണ്ണിയിലെ ഗ്രേറ്റ് ആൻഡമാനീസ് പോലുള്ള ചില ഗോത്രങ്ങള്‍  അപ്രത്യക്ഷരായി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഓഞ്ച് പോലുള്ളവ ഏതാണ്ട് വംശനാശം സംഭവിച്ചു തീരാറായി. ജാർവയും സെന്റിനലീസിനും മാത്ര ഇന്ത്യൻ മഹാസമുദ്രത്തിലെ ആൻഡമാൻ നിക്കോബാർ ദ്വീപുകൾ ഇന്ത്യയുടെ കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശമാണ്. പ്രദേശത്തിന്റെ ഭരണ തലസ്ഥാനവും ഏറ്റവും വലിയ നഗരവുമാണ് പോർട്ട് ബ്ലെയർ. ബംഗാൾ ഉൾക്കടലിനും ആൻഡമാൻ കടലിനുമിടയിൽ മ്യാൻമറിന് (ബർമ) 200 കിലോമീറ്റർ തെക്കായി 204 ദ്വീപുകളാണ് ഈ ദ്വീപസമൂഹത്തിൽ ഉള്ളത്. ദ്വീപുകളിൽ 314,239 ഇന്ത്യൻ നിവാസികളും 420 ജാർവകളുമുണ്ട്. ലോകത്തിലെ അവസാനത്തെ ആഫ്രിക്കൻ-ഏഷ്യൻ ജനതയാണ് ആൻഡമാൻ ദീപുകളിൽ ഒന്നിൽ അവശേഷിക്കുന്നത്. ആ കണ്ണിയിലെ ഗ്രേറ്റ് ആൻഡമാനീസ് പോലുള്ള ചില ഗോത്രങ്ങള്‍  അപ്രത്യക്ഷരായി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഓഞ്ച് പോലുള്ളവ ഏതാണ്ട് വംശനാശം സംഭവിച്ചു തീരാറായി. ജാർവയും സെന്റിനലീസിനും മാത്രമാണ് അവരുടെ ജീവിതരീതിയെ പ്രതിരോധിച്ചും സംരക്ഷിച്ചും നിലനിന്ന് പോരുന്നത്. അവരും ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്കുളളിൽ നാമാവശേഷമായിപ്പോകും എന്ന് ഉത്കണ്ഠപ്പെടേണ്ടതായുണ്ട് മാണ് അവരുടെ ജീവിതരീതിയെ പ്രതിരോധിച്ചും സംരക്ഷിച്ചും നിലനിന്ന് പോരുന്നത്. അവരും ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്കുളളിൽ നാമാവശേഷമായിപ്പോകും എന്ന് ഉത്കണ്ഠപ്പെടേണ്ടതായുണ്ട്.

             

     അന്തമാനിലെ ഏറ്റവും വലിയ ദ്വീപിനെ ഗ്രേറ്റ് ആൻഡമാൻ എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്. 250 കിലോമീറ്റർ നീളമുണ്ട്. ദ്വീപിന്റെ തെക്ക്, മധ്യഭാഗത്താണ് ജാർവ ഗോത്രം അതിവസിക്കുന്നത്. 115 കിലോമീറ്റർ നീളവും 10 മുതൽ 20 കിലോമീറ്റർ വരെ വീതിയുമുള്ളതാണ് ഈ പ്രദേശം. കരയിലൂടെയോ കടലിലൂടെയോ പ്രദേശത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നത് പൂർണ്ണമായും നിരോധിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇന്ത്യൻ ഫോറസ്റ്റ് റേഞ്ചർമാർ നിരന്തരം ഈ പ്രദേശത്ത് പട്രോളിംഗ് നടത്തുന്നുണ്ട്. വിമാനങ്ങളും ബോട്ടുകളും നീരീക്ഷണത്തിനായി നിലകൊളളുന്നുണ്ട്. ഏത് നുഴഞ്ഞുകയറ്റത്തിനും ജയിൽ ശിക്ഷ വരെ ലഭിക്കാനിടയുണ്ട്.

ഇത്രയൊക്കെ കരുതലോടെ സംരക്ഷിക്കേണ്ടവരായിരുന്നിട്ടും, അവരുടെ പ്രദേശത്ത് കൂടി ഒരു റോഡ് വെട്ടിത്തെളിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നതാണ് അതിശയകരം. 1970 വരെ, ഗോത്രം യഥാർത്ഥ അർത്ഥത്തിൽ, വേട്ടക്കാരായി അവരുടെ സ്വത്വം നിലനിർത്തിയെങ്കിലും 1990 കളുടെ തുടക്കമാകുമ്പഴേക്കും അവരും മാറ്റത്തിന് വിധേയരാവാൻ തുടങ്ങി. 

   1970കളിൽ ആൻഡമാൻ ട്രങ്ക് റോഡ് ജാർവയുടെ ഹൃദയ ഭാഗത്ത് കൂടിയാണ് നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടത്. പോർട്ട് ബ്ലെയറിൽ നിന്ന് വടക്കൻ ആൻഡമാനിലേക്ക് 343 കിലോമീറ്റർ ദൈർഘ്യത്തിലാണ് ഈ പാത നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടത്. ഏകദേശം 400 ഗ്രാമങ്ങളെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ഈ പ്രദേശത്തെ ഏക റോഡായതിനാൽ ആൻഡമാനീസ് ദ്വീപുകളിലെ വിശാലമായ ജനസംഖ്യയാണ് ഈ പാത ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ആൻഡമാനിലേയും പുറത്ത് നിന്നും ഉളള എല്ലാ വിഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നും വിനോദസഞ്ചാരികൾ, താമസക്കാർ, വേട്ടക്കാർ എന്നിവരുൾപ്പെടെയുള്ള വലിയൊരു സമൂഹമാണ് ജാർവ്വകളുടെ സകാര്യതയിലേക്ക് കടന്നു കയറുന്നത്. അവിടെ റോഡിന്റെ പണി തുടങ്ങിയത് കാലത്ത് തന്നെ പുറത്ത് നിന്ന് വന്ന റോഡ് പണിയുമായി ബന്ധപ്പട്ടവരേയും  വാഹനങ്ങളേയും ജാർവ്വക്കാർ അക്രമിച്ച് തുരത്താൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നെങ്കിലും, ആധുനിക ശക്തിക്ക് മുന്നിൽ ക്രമേണ അവരുടെ പ്രതിരോധം ക്ഷയിക്കുകയായിരുന്നു. അതിനുശേഷം, ഈ റോഡിൽ ഒരു പ്രത്യേക തരം ടൂറിസം വികസിച്ചു വരുന്നതായി കാണാൻ കഴിയും.  ജാർവയുടെ  ചിത്രങ്ങളും വീഡിയോകളും എടുക്കാമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന ചില വിനോദസഞ്ചാരികൾ അടക്കം  ഡസൻ കണക്കിന് കോച്ചുകൾ റോഡുകളിൽ ഓടാൻ തുടങ്ങി; ഒരു  യഥാർത്ഥ മനുഷ്യ മൃഗശാല കാണാനെന്നോണം!! 

സഞ്ചാരികൾക്ക് കാണാനും ചിത്രങ്ങളെടുക്കാനുമായി ചിലർ ജാർവ കുടുംബങ്ങളെ  ട്രോളിയിൽ കയറ്റി കൊണ്ടുവരാറുണ്ടെന്നും പറയപ്പെടുന്നു. പുറമേ നിന്നുളള ഇടപെടലുകൾ ഈ സമൂഹത്തിലേക്ക് പലതരം രോഗങ്ങളും ലഹരി വസ്തുക്കളുടെ ഉപയോഗങ്ങളിലേക്കും ലൈംഗിക ദുരുപയോഗങ്ങളിലേക്കും നയിക്കുന്നതായി വാർത്തകളിൽ ഇടംപിടിക്കാറുണ്ട്. മനുഷ്യ സമൂഹത്തിന്റെ ഉത്പത്തി പുസ്തകത്തിലെ നേർതാവഴിയിലെ, ഇന്ന് ജീവിച്ചിരുന്ന  ഏതാനും മനുഷ്യരും നാമാവശേഷത്തിന്റെ വക്കിലാണെന്നത് സംങ്കടരമായ അവസ്ഥയാണ്.

By: PK HAMZA

           

വിവരശേഖരണം.

Indianmirror, Jarwatribs, Refworld, AmericanSocietyof HumanGenetics, Wiki.

                

ജീവന്റെ വഴികള്‍

 ഭൂമിയിലെ അഞ്ച് പ്രധാന വംശനാശങ്ങൾ.

              പി.കെ ഹംസ

   

 ഓർഡോവീഷ്യൻ കൂട്ട വംശനാശം.

   ജിയോളജിക് ടൈം സ്കെയിലിൽ പാലിയോസോയിക് കാലഘട്ടത്തിലെ ഓർഡോവീഷ്യൻ കാലഘട്ടത്തിലാണ് ആദ്യത്തെ വലിയ വംശനാശം സംഭവിച്ചത്. ഏതാണ്ട് 85 ശതമാനം ജീവികളും അപ്രത്യക്ഷമായി. ഇതിന്‍റെ കാലപരിധി ഏകദേശം 488 മുതൽ 443 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് എന്ന് അനുമാനിക്കുന്നു.
വിശാലമായ സമുദ്രങ്ങളിൽ പിന്നീടുളള ജീവപരിണാമത്തിനായുളള ആദ്യ വാഹകരിൽ പെട്ടവരായ സമുദ്ര ജീവികൾ സമൃദ്ധമായി  തഴച്ചുവളർന്നു. ഈ കാലത്ത് ആദ്യത്തെ പ്രാകൃത സസ്യങ്ങൾ കരയിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങിയിട്ടേ ഉണ്ടായിരുന്നുളളൂ.
ആഫ്രിക്ക, തെക്കേ അമേരിക്ക, അന്റാർട്ടിക്ക, ഓസ്‌ട്രേലിയ എന്നീ ഭൂഖണ്ഡങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുന്ന ഗോണ്ട്വാനയുടെ വിശാല ഭൂഖണ്ഡം സൃഷ്ടിക്കാൻ ലോകത്തിലെ ഭൂരിഭാഗം ഭൂപ്രദേശങ്ങളും ഒത്തുചേർന്നു. ഈ കാലയളവിലുടനീളം ഗോണ്ട്വാന തെക്കോട്ട് നീങ്ങി. ഒടുവിൽ ദക്ഷിണധ്രുവത്തിൽ സ്ഥിരതപ്രാപിച്ചു. വടക്കേ അമേരിക്കയായി മാറുന്ന ലാൻഡ്‌മാസ് ലോറൻഷ്യയും വിശാല ഭൂഖണ്ഡവുമായി കൂട്ടിച്ചേർക്കപ്പെട്ടു. ഇത് ഗോണ്ട്വാനയിൽ നിന്ന് ഇടുങ്ങിയ ഇപ്പിറ്റസ് സമുദ്രം കൊണ്ട് വേർതിരിക്കപ്പെട്ടു. വലിയ തോതിൽ വെള്ളത്തിനടിയിലായിരുന്ന
പ്രോട്ടോ-നോർത്ത് അമേരിക്ക ഭൂമദ്ധ്യരേഖയിൽ സ്ഥിരതയില്ലാതെ നിന്നു.
ഭൂമിയുടെ ഭൂരിഭാഗവും  ഊഷ്മളവും നനഞ്ഞതുമായിരുന്നു അപ്പോള്‍. സമുദ്രനിരപ്പ് ഇന്നത്തെതിനേക്കാൾ 1970 അടി (600 മീറ്റർ) വരെ ഉയരത്തിലായിരുന്നു. ഓർഡോവീഷ്യനിൽ ഗോണ്ട്വാനയുടെ ധ്രുവസ്ഥാനം ഏറ്റെടുത്ത ശേഷം, സൂപ്പർകണ്ടന്റിന്റെ കേന്ദ്രത്തിൽ  വൻ ഹിമാനികൾ രൂപപ്പെട്ടു. ഇത് 20 ദശലക്ഷം വർഷത്തോളം നീണ്ട ഹിമയുഗ കാലത്തിന് തുടക്കമിട്ടു. ഈ സമയത്താണ് സമുദ്രങ്ങള്‍ ചുരുങ്ങാൻ തുടങ്ങിയത്.

ട്രൈലോബൈറ്റുകൾ, ബ്രാച്ചിയോപോഡുകൾ, പവിഴങ്ങൾ,  ക്രിനോയിഡുകൾ, ഗ്രാപ്‌റ്റോലൈറ്റുകൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെ ഓർഡോവീഷ്യൻ സമുദ്രങ്ങളിലെ പ്രധാന ജീവസംഘങ്ങളെല്ലാം അതിജീവിച്ചെങ്കിലും ഓരോരുത്തർക്കും പ്രധാനപ്പെട്ട അംഗങ്ങളെ നഷ്ടപ്പെട്ടത് ഈ തണുത്തുറഞ്ഞ  കാലത്താണ്. ട്രൈലോബൈറ്റുകളുടെ  കുടുംബങ്ങൾ വ്യാപകമായി  അപ്രത്യക്ഷമാവുകയും ഗ്രാപ്‌റ്റോലൈറ്റുകൾ പൂർണ്ണമായും വംശനാശത്തിന് വിധേയമാകുകയും ചെയ്തു.

ഭൂഖണ്ഡങ്ങളുടെ രൂപ മാറ്റങ്ങളും കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനവുമാണ്  ജലജീവികളുടെ കൂട്ട വംശനാശത്തിന്റെ പ്രധാന കാരണങ്ങൾ. രണ്ട് വ്യത്യസ്ത തരം വ്യതിയാനങ്ങളാണ് കൂട്ട മരണത്തിന് ഹേതുവായത്. ഭൂമിയെ മുഴുവൻ ബാധിച്ച ഹിമയുഗമായിരുന്നു ആദ്യത്തേത്.
സമുദ്രനിരപ്പ് കുറയുകയും കഠിനവും തണുത്തതുമായ ഭീകര കാലാവസ്ഥയെ  അതിജീവിക്കാൻ ജീവികൾക്ക് വേഗത്തിൽ  കഴിഞ്ഞില്ല എന്നതായിരുന്നു പ്രധാന പ്രശ്നം. അടുത്ത പ്രശ്നം തുടങ്ങിയത് ഹിമയുഗം അവസാനിക്കുകയും സമുദ്രനിരപ്പ് വളരെ വേഗത്തിൽ ഉയരുകയും ചെയ്തതോടെ   ആദ്യത്തെ ദുരന്തത്തെ അതിജീവിച്ച ജീവികളെ നിലനിർത്താൻ ആവശ്യമായ ഓക്സിജൻ ഇല്ലാതാവുകയും ചെയ്തപ്പോഴും. അതിജീവിച്ച ജീവികളുടെ ജീവൽ ത്വരണം വളരെയധികം  മന്ദഗതിയിലായിരുന്നു. ഓക്സിജന്റെ അളവ് വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിന് അവശേഷിക്കുന്ന ചുരുക്കം ചില ജല ഓട്ടോട്രോഫുകൾ വരെ പുതിയ ജീവിവർഗ്ഗങ്ങളായി രൂപാന്തരണം പ്രാപിക്കുകയും ക്രമേണ അവശേഷിക്കുന്ന ജീവികളും പരിണാമ പ്രക്രിയയില്‍ പങ്കുചേർന്നു.

രണ്ടാമത്തെ പ്രധാന കൂട്ട വംശനാശം: ഡെവോണിയൻ മാസ് വംശനാശം.

ഭൂമിയിലെ ജീവിതചരിത്രത്തിലെ രണ്ടാമത്തെ വലിയ വംശനാശം സംഭവിച്ചത് പാലിയോസോയിക് കാലഘട്ടത്തിലെ ഡെവോണിയൻ കാലഘട്ടത്തിലാണ്. ഏകദേശം 375 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്.
ഈ കൂട്ട വംശനാശം സംഭവം മുമ്പത്തെ ഓർ‌ഡോവിഷ്യൻ  വംശനാശത്തേക്കാൾ താരതമ്യേന വേഗത്തിലായിരുന്നു. കാലാവസ്ഥ സുസ്ഥിരമാവുകയും പുതിയ പരിതസ്ഥിതികളുമായി പൊരുത്തപ്പെടുകയും ചെയ്തു വന്ന ജീവജാലങ്ങളിൽ 80 ശതമാനവും തുടച്ചു നീക്കപ്പെട്ടു.
ഭൂമിശാസ്ത്ര ചരിത്രത്തിൽ അക്കാലത്ത് എന്തുകൊണ്ടാണ് ഈ രണ്ടാമത്തെ വംശനാശം സംഭവിച്ചത് എന്നതിന് നിരവധി അനുമാനങ്ങളുണ്ട്. ആദ്യത്തെ അനുമാനം ജലജീവികൾക്ക് കനത്ത പ്രഹരമേൽപ്പിച്ചത്,  ഭൂമിയുടെ ദ്രുത കോളനിവൽക്കരണത്താലാണ് എന്നാണ്. ഡെവോണിയനിൽ കാലത്ത് നാമ്പിട്ട കരയിലെ സസ്യങ്ങൾ വലിയ മരങ്ങളായി പരിണമിച്ച് ആദ്യത്തെ വനങ്ങൾ രൂപം പ്രാപിച്ചു്
അന്തരീക്ഷത്തിലെ കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡിന്റെ അളവ് ഗണ്യമായി കുറച്ചത് മൂലം ഗോളത്തിലെ താപനില കുറയാൻ കാരണമായി. ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്യാനായി, ഫോട്ടോസിന്തസിസിൽ അവർ കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ് നന്നായി  ഉപയോഗിച്ചു. ഗ്രഹത്തിലെ ചൂട് നിലനിര്‍ത്താന്‍  സഹായിക്കുന്ന ഒരു ഹരിതഗൃഹ വാതകമാണ് കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ്. അതിനാൽ അളവ് കുറയുമ്പോൾ തണുപ്പ് കൂടും. സസ്യജീവിതം വികസിക്കുമ്പോൾ, മൃതിയടഞ്ഞ സസ്യവസ്തുക്കൾ ക്ഷയിക്കുമ്പോൾ കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ് അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് മടങ്ങേണ്ടതുണ്ട്. പക്ഷേ ചില സസ്യ ജഡങ്ങൾ  ചതുപ്പുകൾ, തടാകങ്ങൾ, നദികൾ എന്നിവയിൽ കുഴിച്ചിടപ്പെടുകയും ഈ കുഴിച്ചിടപ്പെട്ട സസ്യവസ്തു്ക്കൾ അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിന്ന് കാർബണിനെ ശാശ്വതമായി നീക്കംചെയ്യുകയും, പലപ്പോഴും കൽക്കരിയും മറ്റ് ഫോസിൽ സംയുക്തങ്ങളുമായി രൂപപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. കൂടാതെ ഓട്ടോട്രോഫുകൾ വലിയ തോതില്‍  ഓക്സിജൻ സൃഷ്ടിക്കുകയും അത് സമുദ്രങ്ങളിലെ ഓക്സിജന്റെ സന്തുലനം നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നത് മൂലം കൂട്ട മരണത്തിന് കാരണമാകുകയും ചെയ്തു.
സസ്യങ്ങളുടെ ത്വരിതഗതിയിലുളള  കരയിലേക്കുള്ള നീക്കം അന്തരീക്ഷത്തിൽ ലഭ്യമായ കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡിനെ വളരെയധികം സ്വാധീനിച്ചു. ഇത്രയും ഹരിതഗൃഹ വാതകം വേഗത്തിൽ നീക്കം ചെയ്യുന്നതിലൂടെ അന്തരീക്ഷത്തിലെ താപനില ഇടിയുന്നതിലേക്കാണ് എത്തിച്ചത്. കാലാവസ്ഥയിലെ ഈ മാറ്റങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ കര ഇനങ്ങൾക്കും ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അതിന്റെ ഫലമായി വലിയതോതില്‍  വംശനാശം സംഭവിച്ചു.
ഡെവോണിയൻ കൂട്ട വംശനാശത്തിന്റെ രണ്ടാമത്തെ കാരണം ഇപ്പോഴും അജ്ഞാതമാണ്. കൂട്ട അഗ്നിപർവ്വത സ്‌ഫോടനങ്ങളും ചില ഉൽക്കാവർഷങ്ങളും ഇതിൽ ഉൾപ്പെടാമായിരുന്നെങ്കിലും കൃത്യമായ കാരണം ഇപ്പോഴും അജ്ഞാതമായിത്തന്നെ കിടക്കുന്നു.

മൂന്നാമത്തെ പ്രധാന വംശനാശം. അഥവാ പെർമിയൻ വംശനാശം.

മൂന്നാമത്തെ വലിയ വംശനാശം പെർമിയൻ കാലഘട്ടം എന്നറിയപ്പെടുന്ന പാലിയോസോയിക് കാലഘട്ടത്തിന്റെ അവസാന കാലഘട്ടത്തിലാണ്. ഏകദേശം 250 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് എന്ന് കണക്കാക്കുന്നു.
അറിയപ്പെടുന്ന എല്ലാ കൂട്ട വംശനാശങ്ങളിലും ഏറ്റവും വലുതാണ് ഇത്. ഭൂമിയിലെ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളുടെയും 96% പൂർണ്ണമായും നഷ്ടപ്പെട്ടു. അതിനാൽ, ഈ വലിയ വംശനാശത്തെ മഹാ മരണം എന്നും വിളിക്കപ്പെടുന്നു. ദുരന്തം  നടന്നപ്പോൾ ജല-ഭൗമ ജീവരൂപങ്ങൾ താരതമ്യേന വേഗത്തിൽ നശിച്ചു. കടൽ ജീവികളിൽ 4 ശതമാനത്തിൽ താഴെ മാത്രമാണ് രക്ഷപ്പെട്ടത്. ഭൂമിയിലെ വലിയ ജീവികളില്‍  മൂന്നിലൊന്നിൽ താഴെ മാത്രമാണ് ഇതിനെ അതിജീവിച്ചത്. മിക്കവാറും എല്ലാ മരങ്ങളും വംശനാശത്തിന് വിധേയമായി.

ഈ വംശനാശത്തെ കുറിച്ച് ജിയോളജിക്കൽ ടൈം സ്കെയിലിന്റെ  സമയപരിധി പഠിക്കുന്ന ശാസ്ത്രജ്ഞർ നിരവധി അനുമാനങ്ങൾ നിരത്തുന്നുണ്ട്. നിരവധി ജീവജാലങ്ങൾ അപ്രത്യക്ഷമാകാൻ കാരണമായ സംഭവങ്ങളുടെ ഒരു ശൃംഖല ഉണ്ടായിരിക്കാമെന്ന് ചിലർ വിശ്വസിക്കുന്നു. മാരകമായ മീഥെയ്നും ബസാൾട്ടും വായുവിലേക്കും ഭൂമിയുടെ ഉപരിതലത്തിലേക്കും അയച്ച ഛിന്നഗ്രഹ സ്വാധീനത്താൽ അഗ്നിപര്‍വത പ്രതീതി ജനിക്കുകയും  കാലാവസ്ഥയിൽ പെട്ടെന്ന് മാറ്റം വരുത്തുകയും ചെയ്യുന്ന ഓക്സിജന്റെ കുറവു് കൊണ്ടാകാം ഇവ. മീഥെയ്ൻ കൂടുതലായിരിക്കുമ്പോൾ തഴച്ചുവളരുന്ന ആർക്കിയ ഡൊമെയ്‌നിൽ നിന്നുള്ള ഒരു സൂക്ഷ്മജീവിയെയാണ് പുതിയ ഗവേഷണം കാരണമായി  ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നത്. ഈ തീവ്രവാദികൾ സമുദ്രങ്ങളിലെ ജീവലോകത്തെ സ്വാധീനിക്കുകയും ശ്വാസം മുട്ടിക്കുകയും ചെയ്‌തിരിക്കാം!
കാരണം എന്തുതന്നെയായാലും, ഈ വലിയ കൂട്ട വംശനാശം പാലിയോസോയിക് കാലഘട്ടം അവസാനിപ്പിക്കുകയും മെസോസോയിക് കാലഘട്ടത്തിലേക്ക് കാലെടുത്ത് വെക്കുകയും ചെയ്തു.

നാലാമത്തെ പ്രധാന വംശനാശം. അഥവാ ട്രയാസിക്-ജുറാസിക് വംശനാശം.

ഏകദേശം 200 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്. കൃറ്റേഷ്യസ് കാലാവധി കഴിഞ്ഞ 18 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങളിലായി സംഭവിച്ച പല ചെറിയ വംശനാശ സംഭവങ്ങളുടെ ഒരു കോമ്പിനേഷൻ ആയിരുന്നു ട്രയാസിക് ജുറാസിക് വംശനാശം. ഏതാണ്ട് പകുതിയില്‍ അധികം ജീവജാലങ്ങൾ നശിച്ചുപോയി.
ട്രയാസിക് കാലഘട്ടത്തിന്റെ (മെസോസോയിക് യുഗത്തിന്റെ) തുടക്കം ഭൂമിയുടെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വിജനമായ സമയമായിരുന്നു. എന്നാൽ അത് വലിയ മാറ്റത്തിന്റെയും പുനരുജ്ജീവനത്തിന്റെയും കാലമായിരുന്നു. ഗ്രേറ്റ് ഡൈയിംഗ് എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന കാലത്തെ അതിജീവിച്ച ജീവനുകൾ ഗ്രഹത്തെ വീണ്ടും ജനകീയമാക്കി. പുതുതായി തുറന്നുകിട്ടിയ പാരിസ്ഥിതിക കേന്ദ്രങ്ങളിലേക്ക് വൈവിധ്യവത്കരിക്കപ്പെടുകയും എലി വലുപ്പത്തിലുള്ള സസ്തനികൾ മുതൽ ആദ്യത്തെ ദിനോസറുകൾ ഉൾപ്പെടെ പുതിയ ജീവികൾക്ക് ജന്മം നൽകി.

ട്രയാസിക്കിന്റെ അവസാനത്തിൽ, ആധുനിക ഭൂഖണ്ഡങ്ങളെല്ലാം ഒരൊറ്റ ഭൂപ്രദേശമായി കൂട്ടിച്ചേർത്ത പംഗിയയിലെ സൂപ്പർ ഭൂഖണ്ഡം,  (വിള്ളൽ) വേർപെടാൻ തുടങ്ങി. വടക്കേ അമേരിക്കയെ ആഫ്രിക്കയിൽ നിന്നും അറ്റ്ലാന്റിക് സമുദ്രത്തിൽ നിന്നും വേർപെടുത്തിയപ്പോൾ, ലാവയുടെ വ്യാപകമായ ഒഴുക്ക് ഉണ്ടായി. ഈ സമയത്തു് രൂപം കൊണ്ട അഗ്നിപർവ്വതങ്ങൾ വൻതോതിൽ കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ് അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. ഇത് ആഗോളതാപനത്തിലേക്കും അവസാന-പെർമിയൻ വംശനാശത്തിൽ സംഭവിച്ചതിനേക്കാളും (അത്ര വലുതല്ലെങ്കിലും) സമുദ്രങ്ങളിൽ മാറ്റങ്ങളൾ സംഭവിക്കാന്‍ ഇടവരുത്തി. ബസാൾട്ട് വെള്ളപ്പൊക്കത്തോടുകൂടിയ അഗ്നിപർവ്വത പ്രവർത്തനങ്ങൾ, അഗ്നിപർവ്വതങ്ങളിൽ നിന്ന് അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് ഒഴുകുന്ന വാതകങ്ങൾ കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാന പ്രശ്നങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുകയും സമുദ്രനിരപ്പിനെ മാറ്റുകയും സമുദ്രങ്ങളിലെ പി.എച്ച് അളവിനെ പോലും മാറ്റിമറക്കുകയും ചെയ്തു.
ഈ കാലഘട്ടത്തില്‍  ഭൂമിയിൽ അറിയപ്പെടുന്ന എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളുടെയും പകുതിയോളം നശിച്ചു എന്നാണ് ശാസ്ത്രജ്ഞരുടെ നിഗമനം.

       അഞ്ചാമത്തെ                                               വംശനാശം.

ഏറ്റവും വലിയ കൂട്ട വംശനാശമല്ലെങ്കിലും അഞ്ചാമത്തെ വലിയ വംശനാശ സംഭവം ഏറ്റവും അറിയപ്പെടുന്ന ഒന്നാണ്. ക്രിറ്റേഷ്യസ്-ടെർഷ്യറി മാസ് വംശനാശം (അല്ലെങ്കിൽ കെടി വംശനാശം) ഏകദേശം 65 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്. മെസോസോയിക് കാലഘട്ടത്തിന്റെ അവസാന കാലഘട്ടമായ ക്രിറ്റേഷ്യസ് കാലഘട്ടവും സെനോസോയിക് കാലഘട്ടത്തിലെ മൂന്നാമത്തെ കാലഘട്ടവും തമ്മിലുള്ള വിഭജന രേഖയാണിത്. ദിനോസറുകളെ തുടച്ചുനീക്കിയ സംഭവം കൂടിയാണിത്. വംശനാശം സംഭവിക്കുന്ന ഒരേയൊരു ഇനം ദിനോസറുകൾ മാത്രമല്ല. എന്നിരുന്നാലും അറിയപ്പെടുന്ന എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളിലും 75% വരെ ഈ വംശനാശ സംഭവത്തിൽ മരിച്ചു. പുതിയ തെളിവുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ അതിന്റെ കാരണങ്ങളായി കണക്കാക്കുന്നത് വംശനാശം, ചിക്സുലബ് ഛിന്നഗ്രഹത്തിന്റെ ആഘാതവുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തിയാണ്. 6 മൈൽ വ്യാസമുള്ള ഈ ഛിന്നഗ്രഹം മണിക്കൂറിൽ 50,000 മൈൽ വേഗതയിൽ ഭൂമിയിലേക്ക് പതിക്കുകയായിരുന്നു. അതിന്റെ ഫലമായി 100 ദശലക്ഷം മെഗാട്ടൺ ടിഎൻ‌ടി ശക്തിയുളള ഒരു സ്ഫോടനം, അല്ലെങ്കിൽ ഇതുവരെ നിർമ്മിച്ചതിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും ശക്തമായ ഒരു ദശലക്ഷം ബോംബുകൾ വർഷിച്ചാലുളളത്ര ആഘാതമാണ് ഭൂമിക്ക് ഏറ്റുവാങ്ങേണ്ടി വന്നത്. ഇതിന്റെ പ്രത്യാഘാതം എന്നോണം വലിയ അളവിൽ അവശിഷ്ടങ്ങൾ വായുവിലേക്ക് വിക്ഷേപിക്പ്പെടുകയും സൂര്യപ്രകാശം തടയപ്പെടുകയും സസ്യങ്ങളുടെ  ഫോട്ടോസിന്തസിസ് നിലക്കുകയും ഭക്ഷ്യ ശൃംഖലയുടെ തകർച്ചയ്ക്ക് കാരണമാവുകയും ചെയ്തെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു.

ആറാമത്തെ വലിയ വംശനാശത്തിനിടയിലാണ് നാം ജീവിക്കാൻ സാധ്യതയെന്ന് പല ശാസ്ത്രജ്ഞരും വിശ്വസിക്കുന്നു. മനുഷ്യ പരിണാമത്തിനുശേഷം അറിയപ്പെടുന്ന നിരവധി ജീവിവർഗ്ഗങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഈ കൂട്ട വംശനാശ സംഭവങ്ങൾക്ക് ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾ എടുക്കുമെന്നതിനാൽ, സംഭവിക്കുന്ന ആറാമത്തെ വലിയ വംശനാശത്തിന് നമ്മളും സാക്ഷ്യം വഹിക്കേണ്ടി വരും. മനുഷ്യർ നിലനിൽക്കുമോ ഇല്ലയോ എന്നത് ഇനിയും തീരുമാനിക്കാനായിട്ടില്ല!!

By: PK HAMZA

വിവരശേഖരണം:-

https://www.britannica.com/science/Ordovician-Period

https://royalsocietypublishing.org/doi/10.1098/rspb.2016.0007

https://samnoblemuseum.ou.edu/understanding-extinction/mass-extinctions/late-devonian-extinctions/
https://www.nationalgeographic.com/science/prehistoric-world/permian-extinction/
https://phys.org/news/2018-09-end-permian-extinction-earth-species-instantaneous.html
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/pala.12399

നാഗസാക്കി.

ലോകത്തെ എന്നത്തേയും വലിയ ഭീകാരാക്രമണത്തിന് ഇന്നേക്ക് 75വയസ്!!

      രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിന് നേരത്തെ തന്നെ അന്ത്യം കുറിക്കാൻ ശ്രമിച്ച യുഎസ് പ്രസിഡന്റ് ഹാരി ട്രൂമാൻ ജാപ്പനീസ് നഗരമായ ഹിരോഷിമയിൽ  അണുബോംബ് ഇടാനുള്ള നിർണായക തീരുമാനം എടുത്തു 1945 ഓഗസ്റ്റ് ആറിന്. അണുബോംബിന്‍റെ നശീകരണ ശേഷി പരീക്ഷിക്കുക എന്നതും ഈ ദൌത്യത്തിന്റെ കാതലാണ്. ലിറ്റിൽബോയ് എന്ന  ഓമനപ്പേര് വിളിച്ച ഈ അണുബോംബ് ജപ്പാൻ നഗരങ്ങളിൽ തീതുപ്പുകയും ലക്ഷക്കണക്കിന് മനുഷ്യരുടെ ജീവനെടുക്കുകയും ചെയ്തു. അനന്തരം രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധം അവസാനിപ്പിച്ച് 1945 ഓഗസ്റ്റ് 15ന് ജാപ്പനീസ് ചക്രവർത്തി ഹിരോഹിറ്റോ നിരുപാധികമായ കീഴടങ്ങലും പ്രഖ്യാപിച്ചു!

എനോള ഗേ ഹിരോഷിമയിലേക്ക് പോകുന്നു.

1945 ഓഗസ്റ്റ് 6 തിങ്കളാഴ്ച പുലർച്ചെ 2: 45 ന് ജപ്പാനിൽ നിന്ന് 1,500 മൈൽ തെക്ക് മരിയാനാസിലെ നോർത്ത് പസഫിക് ദ്വീപായ ടിനിയനിൽ നിന്ന് ബി -29 ബോംബർ വിമാനം പറന്നുയർന്നു. ഈ രഹസ്യ ദൗത്യം സുഗമമായി നടക്കുന്നുവെന്ന് ഉറപ്പാക്കാൻ 12 അംഗ സംഘം വിമാനത്തിലുണ്ടായിരുന്നു.

പൈലറ്റ് കേണൽ പോൾ ടിബറ്റ്സ്, ബി -29 വിമാനത്തിന് എനോള ഗേ എന്ന് വിളിപ്പേരു നൽകി. ടേക്ക് ഓഫ് ചെയ്യുന്നതിന് തൊട്ടുമുമ്പ്, വിമാനത്തിന്റെ വിളിപ്പേര് അതിന്റെ വശത്ത് വരച്ചിരുന്നു.

509-ാമത് കോമ്പോസിറ്റ് ഗ്രൂപ്പിന്റെ ഭാഗമായ ബി -29 സൂപ്പർഫോർട്ടസ് (വിമാനം 44-86292) ആയിരുന്നു എനോള ഗേ. ഒരു ആറ്റോമിക് ബോംബ് വഹിക്കുന്നതിനായി എനോള ഗേയെ നന്നായി പരിഷ്‌ക്കരിച്ചിരുന്നു. പുതിയ പ്രൊപ്പല്ലറുകൾ, ശക്തമായ എഞ്ചിനുകൾ, വേഗത്തിൽ തുറക്കുന്ന ബോംബ് ബേ വാതിലുകൾ മുതലായവ.

ക്യാമറകളും വിവിധ അളവെടുക്കൽ ഉപകരണങ്ങളും വഹിച്ച മറ്റ് രണ്ട് വുമാന ചാവേറുകളാണ് എനോള ഗേയുടെ അകമ്പടിക്ക് പോയത്.  കാലാവസ്ഥയെക്കുറിച്ചും മറ്റുകാര്യങ്ങളെ കുറിച്ചും അറിയുന്നതിന് മറ്റ് മൂന്ന് വിമാനങ്ങൾ നേരത്തെ പുറപ്പെട്ടിരുന്നു.

ലിറ്റിൽ ബോയ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന ആറ്റോമിക് ബോംബ്.

വിമാനത്തിന്റെ സീലിംഗിലെ ഒരു കൊളുത്തിൽ, "ലിറ്റിൽ ബോയ്" എന്ന പത്ത് അടി നീളമുളള അണുബോംബ് തൂക്കി. 

മൻഹാട്ടൻ പദ്ധതിയുടെ ആയുധ ഡിവിഷൻ തലവനും ബോംബ് വുകസനത്തിൽ പങ്കാളിയുമായ നേവി ക്യാപ്റ്റൻ വില്യം എസ് പാഴ്സൺസന് ആണ് ബോംബ് പ്രയോഗത്തിന്‍റെ ചുമതലക്കാരൻ. 

കൃത്യം നിർവ്വഹണത്തിന്റെ ഏകദേശം 15 മിനിറ്റ് (പുലർച്ചെ 3:00) മുമ്പേ പാർസൺസ് അണുബോംബ് പ്രയോഗക്ഷമമാക്കാൻ തുടങ്ങി. ആ സമയത്ത് അദ്ധേഹം ചിന്തിച്ചത് "ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കകം ജപ്പാൻ നഗരങ്ങൾ കത്തി വെണ്ണീരാകുമെന്നും അതിനുളള സാധനമാണ് താൻ തയ്യാറാക്കുന്നതെന്നും എനിക്കറിയാം. പക്ഷേ അതിനെക്കുറിച്ച് അലോചിച്ച് ഞാൻ വികാരദീനനകെരണ്ടതില്ലെന്നും തന്റെ രാജ്യമേൽപ്പിച്ച ദൌത്യം താൻ നിർവ്വഹിക്കുക മാത്രമേ ചെയ്യുന്നുളളൂ" എന്നുമാണ്. 

യുറേനിയത്തിന്റെ റേഡിയോ ആക്ടീവ് ഐസോടോപ്പായ യുറേനിയം -235 ഉപയോഗിച്ചാണ് ലിറ്റിൽ ബോയ് സൃഷ്ടിച്ചത്. 2 ബില്യൺ ഡോളർ ചിലവഴിച്ച ഗവേഷണത്തിന്റെ  ഫലമായ ഈ യുറേനിയം -235 ആറ്റോമിക് ബോംബ് ഒരിക്കലും പരീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല; ഒരു അണുബോംബും വിമാനത്തിൽ നിന്ന് വർഷിച്ചിട്ടും ഇല്ലായിരുന്നു.

അത്കൊണ്ട് തന്നെ ബോംബ് തകരാറിലായാൽ മുഖം രക്ഷിക്കാനായി ചില ശാസ്ത്രജ്ഞരും രാഷ്ട്രീയക്കാരും ബോംബാക്രമണത്തെക്കുറിച്ച് ജപ്പാന് മുന്നറിയിപ്പ് നൽകാതിരിക്കാനും പ്രത്യേകം  ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു.

ഹിരോഷിമ, കൊകുര, നാഗസാക്കി, നിഗാറ്റ (യുദ്ധ സെക്രട്ടറി ഹെൻ‌റി എൽ. സ്റ്റിംസൺ പട്ടികയിൽ നിന്ന് നീക്കം ചെയ്യുന്നതുവരെ ക്യോട്ടോ ആയിരുന്നു ആദ്യത്തെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനം) പ്രധാന ലക്ഷ്യ സ്ഥാനങ്ങള്‍. ആദ്യത്തെ  ബോംബ് സ്ഫോടനം നടന്നു കഴിഞ്ഞാല്‍ അതിന്റ അപാരമായ സംഹാരശക്തി   അന്താരാഷ്ട്രതലത്തിൽ അംഗീകരിക്കപ്പെടേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യം കുറഞ്ഞ് പോകരുതെന്ന് ടാർഗെറ്റ് കമ്മിറ്റി ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു.

1945 ഓഗസ്റ്റ് 6 ന് ആദ്യത്തെ  ടാർജറ്റിനായി തിരഞ്ഞെടുത്ത  ഹിരോഷിമയിൽ വ്യക്തമായ തെളിഞ്ഞ കാലാവസ്ഥ ആയിരുന്നു. ജപ്പാന്റെ പ്രാദേശിക സമയമായ രാവിലെ 8: 15 ന് എനോള ഗേയുടെ വാതിൽ തുറന്ന് "ലിറ്റിൽ ബോയ്" വർഷിച്ചു. ബോംബ് നഗരത്തിന് 1,900 അടി ഉയരത്തിൽ പൊട്ടിത്തെറിക്കുകയും ലക്ഷ്യമായ ഐയോയി പാലം ഏകദേശം 800 അടി തകരുകയും ചെയ്തു.

ഹിരോഷിമയിലെ സ്ഫോടനം

 ടെയിൽ ഗണ്ണറായ സ്റ്റാഫ് സർജന്റ് ജോർജ്ജ് കാരോൺ താൻ കണ്ടത് വിവരിച്ചത് ഇങ്ങനെയാണ്. "മഷ്റൂം മേഘം തന്നെ ഒരു മനോഹരമായ കാഴ്ചയായിരുന്നു. ധൂമനൂൽ ചാരനിറത്തിലുള്ള പുകയുടെ ഒരു കുമിള, അതിൽ ചുവന്ന കോർ ഉള്ളതായും ഉള്ളിൽ എല്ലാം കത്തുന്നതായും  കാണാൻ കഴിയും. ഒരു നഗരം മുഴുവൻ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ലാവ അല്ലെങ്കിൽ മോളാസുകൾ പോലെയാണ് ഇത് കാണാൻ കഴിഞ്ഞത്. മേഘം 40,000 അടി ഉയരത്തിൽ എത്തിയിരിക്കുന്നതായാണ് കണക്കാക്കിയിരിക്കുന്നത്."

കോ-പൈലറ്റ് ക്യാപ്റ്റൻ റോബർട്ട് ലൂയിസ് ഇങ്ങനെ പ്രസ്താവിച്ചു, "രണ്ട് മിനിറ്റ് മുമ്പ് ഞങ്ങൾ ഒരു വ്യക്തമായ നഗരം കണ്ട സ്ഥലത്ത്, ഞങ്ങൾക്ക് പിന്നീട് നഗരം കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. പർവതത്തിന്റെ വശങ്ങളിൽ പുകയും തീയും ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങുന്നതാണ് ഞങ്ങൾക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞത്"

മൂന്നിൽ രണ്ട് ഹിരോഷിമയും നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടു. സ്‌ഫോടനം നടന്ന് മൂന്ന് മൈലിനുള്ളിൽ 90,000 കെട്ടിടങ്ങളിൽ 60,000 എണ്ണം തകർക്കപ്പെട്ടു. മേൽക്കൂരയിലര ഓടുകൾ ഒന്നിച്ച് ഉരുകിയിരുന്നു. കെട്ടിടങ്ങളിലും മറ്റ് ഹാർഡ് പ്രതലങ്ങളിലും ഷാഡോകൾ പതിച്ചിട്ടുണ്ട്. ലോഹവും കല്ലുകളും ഉരുകിയിരുന്നു!!

മറ്റ് ബോംബിംഗ് റെയ്ഡുകളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, ഈ റെയ്ഡിന്റെ ലക്ഷ്യം ഒരു സൈനിക ഇൻസ്റ്റാളേഷനായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് ഒരു നഗരം മുഴുവൻ ആയിരുന്നു. ഹിരോഷിമയിൽ പൊട്ടിത്തെറിച്ച അണുബോംബ് സൈനികർക്ക് പുറമേ സിവിലിയൻ സ്ത്രീകളെയും കുട്ടികളെയും പുരുഷന്മാരേയും പക്ഷിമൃഗാദികളേയും കൊന്നു.

ഹിരോഷിമയിലെ ജനസംഖ്യ 350,000 ആയാണ് കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നത്. സ്ഫോടനത്തിൽ 70,000 പേർ തൽക്ഷണം മരിച്ചു, 70,000 പേർ വികിരണം മൂലം അഞ്ച് വർഷത്തിനുള്ളിലും.

അതിജീവിച്ച ഒരാൾ ആളുകൾക്ക് സംഭവിച്ച നാശത്തെക്കുറിച്ച് വിവരിച്ചതിങ്ങനെയാണ്-

"പൊള്ളലേറ്റ ചർമ്മം മുഴുവൻ കറുത്തതായിരുന്നു. അവരുടെ തലമുടി കത്തിക്കരിഞ്ഞതിനാൻ അവർക്ക് മുടിയുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ നിങ്ങൾ അവരെ മുന്നിൽ നിന്നോ പിന്നിൽ നിന്നോ നോക്കുകയാണോ എന്ന് പറയാൻ കഴിയില്ല. അവരുടെ  കൈകത്തലം ഞെട്ടറ്റിരുന്നു. തൊലി അവരുടെ കൈകളിൽ മാത്രമല്ല, അവരുടെ മുഖത്തും ശരീരത്തിലും  തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നു. ഞാൻ എവിടെ പോയാലും ഇത്തരം ആളുകളെ കണ്ടുമുട്ടി. അവരിൽ പലരും റോഡരികിൽ മരിച്ചു വീണു. അവ ഇപ്പോഴും എന്റെ മനസ്സിൽ ചിത്രീകരിക്കാൻ കഴിയും. നടക്കുന്ന പ്രേതങ്ങളെപ്പോലെ!!

നാഗസാകി.

ഹിരോഷിമയിലെ നാശനഷ്ടങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ ജപ്പാനിലെ ജനങ്ങൾ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ, അമേരിക്ക രണ്ടാമത്തെ ബോംബിംഗ് ദൗത്യത്തിനായി സജ്ജരാകുകയായിരുന്നു.

1945 ഓഗസ്റ്റ് 9 ന്, ഹിരോഷിമയിൽ ബോംബാക്രമണം നടന്ന് മൂന്ന് ദിവസത്തിന് ശേഷമാണ് ബോക്സ് കാർ എന്ന മറ്റൊരു ബി -29 വിമാനം പുലർച്ചെ 3:49ന് ടിനിയനിൽ നിന്ന് പുറപ്പെട്ടത്.

ഈ ബോംബിംഗ് പുറപ്പാടിന്‍റെ  ആദ്യ ചോയ്‌സ് ലക്ഷ്യം കൊകുരയായിരുന്നു. കാഴ്ചയിലെ അവ്യക്ത കാരണം കൊകുരയെ മറികടന്നത് രണ്ടാമത്തെ ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് നീങ്ങുകയായിരുന്നു. രാവിലെ 11:02 ന് "ഫാറ്റ് മാൻ" എന്ന അണുബോംബ് നാഗസാക്കിക്ക് മുകളിൽ പതിച്ചു. നഗരത്തിന് മുകളിൽ 1,650 അടി ഉയരത്തിലാണ് അണുബോംബ് പൊട്ടിത്തെറിച്ചത്.

നാഗസാകിയുടെ ഏകദേശം 40 ശതമാനം നശിച്ചു. ഭാഗ്യവശാൽ നാഗസാക്കിയിൽ താമസിക്കുന്ന നിരവധി സാധാരണക്കാർക്ക്, ഈ അണുബോംബ് ഹിരോഷിമയിൽ പൊട്ടിത്തെറിച്ചതിനേക്കാൾ ശക്തമാണെന്ന് കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നുവെങ്കിലും, നാഗസാക്കിയിലെ ഭൂപ്രദേശം ബോംബിങ്ങിൽ കേടുപാടുകൾ സംഭവിക്കുന്നതിൽ നിന്നും തടഞ്ഞിരുന്നെങ്കിലും നശീകരണം വലുത് തന്നെയായിരുന്നു. 270,000 ജനസംഖ്യയുണ്ടായിരുന്നതിൽ  ഏകദേശം 40,000 ആളുകൾ ഉടനടി മരിക്കുകയും 30,000 പേർ ആ വർഷം അവസാനത്തോടെ മരിക്കുകയും ചെയ്തു. പിന്നേയും അനേക മനുഷ്യർ ജനതിക വൈകല്യം കാരണം വികലാംഗരായി ജനിക്കുകയും നരകിച്ച്  മരിക്കുകയും ചെയ്യുകയാണ് അവിടങ്ങളില്‍ ഇന്നും. ഇത്രയും ഭയാനകമായ അവസ്ഥക്ക് കാരണക്കാരായ അമേരിക്ക തന്നെയാണ് ഇപ്പോഴും  ജപ്പാന്റെ ഏറ്റവും ആത്മാർത്ഥ സുഹൃത് എന്നത് വിരോധാഭാസമായി തോന്നിയേക്കാം!!

~PK HAMZA

 (കടപ്പാട്: Encyclopaedia Britannica, Green earth, Thoughtco & Wikipedia.

Photos: Getty Images)